vrijdag 1 april 2016

25-3 t.m. 28-3-2016: OstfriesicheOsterLaufSerie 2016, 4x42 km.



De OstfriesischeOsterLaufSerie 2016 (OOLS 2016): vier dagen met elke dag een marathon, een prima training voor mijn 144 uurswedstrijd die ik in mei wil gaan lopen. Elke dag in een ander dorp, wel allemaal dichtbij elkaar gelegen. Allen in het Noorden van Duitsland: respectievelijk in Neuenburg, Wittmund-Asel, Norden en Aurich. In het laatstgenoemde dorp hadden wij een hotel geboekt en dat bleek heel centraal te liggen ten opzichte van de verschillende startplaatsen. Toeval, want ik had er niet echt op gelet tijdens het boeken, had alleen gekeken naar een hotel ergens in de buurt waar we vroeg konden ontbijten en waar we 's avonds ook de buik konden vullen omdat met Pasen veel restaurants dicht zouden zijn. En Aurich bleek ook nog eens een heel leuk dorp te zijn want naast het lopen van de marathons wilde ik natuurlijk ook nog vakantie hebben. Een wandeling na het lopen is altijd goed als hersteltraining en voor die 144 uur is dat ook nog eens mooi meegenomen.

Vier marathons dus en al na 10 km tijdens de eerste wilde ik er mee stoppen. Helemaal naar Duitsland gereden en dan 10 km lopen was niet echt mijn bedoeling maar ik liep te balen als een stekker en had het benauwd. Voelde me een geblesseerde slak, zo langzaam kwam ik vooruit. De regen kwam met bakken uit de lucht en de wind deed zijn best om ons zo veel mogelijk dwars te zitten. Dat laatste zou overigens elke dag gaan gebeuren. Op de laatste dag was er een weercode oranje uitgegeven vanwege windstoten. Die weercodes met alle kleuren van de regenboog vind ik altijd een beetje overdreven maar het waaide inderdaad wel heel hard, zo hard dat ik soms ineens stil stond of naar de andere kant van de weg geblazen werd. Maar zo ver was het nog niet want ik wilde uitstappen na 10 km in de eerste marathon. Nat van de regen en het zweet dat langs mijn rug stroomde, happend naar adem en Jos die ook nog eens zei dat ik er niet zo goed uitzag. Goh, dat meen je niet? Nou wist ik wel precies waardoor het kwam en hoe ik het op zou kunnen lossen maar iets weerhield me ervan. Puffen! Mijn astmamedicijn had ik wel bij me maar toch, het voelde als vals spelen. Wat het natuurlijk niet is want het enige wat ik doe als ik inhaleer is het nadeel opheffen wat ik heb ten opzichte van anderen. Over dat valsspeelgevoel moest ik me heen zetten. En dat deed ik in ronde 4, na 18 km van mezelf rot voelen. Ik ben mezelf er nu nog dankbaar voor want het redde mijn marathon en misschien wel mijn vierdaagse. De tweede helft ging aanmerkelijk beter en ik liep een negatieve split, dat deed ik overigens de andere dagen ook maar dan zonder kunstgreep. In de eerste marathon werd ik 2e vrouw, er deden 4 vrouwen mee aan de volledige vierdaagse en elke dag nog andere vrouwen die één marathon meeliepen zodat er elke dag ongeveer 5 à 8 vrouwen aan de start stonden.
Deze eerste marathon bleek maar liefst 43 km te zijn. Dat werd van tevoren ook aangekondigd: elke marathon zou iets langer zijn zodat we zeker zouden weten dat we een marathon hadden gelopen. En dat schijnt dan weer belangrijk te zijn voor marathonspaarders. Ik vind het best, voor mij betekent het wat extra training voor mijn 144 uur.

De tweede dag was het even zoeken naar de startplaats want we verzamelden  in de achtertuin van de organisatoren. In een piepklein dorp waar de zon scheen en de wind op het parcours weer vrij spel had. Voor de vrouwen was het toilet in huis ter beschikking gesteld en de mannen moesten maar zien wat ze deden. Vrouwen hebben het moeilijker dan mannen was de redenering van de vrouw des huizes. Helemaal mee eens! Deze dag liep ik zo veel lekkerder dan de dag ervoor. Bij een lage luchtvochtigheid houden mijn longen zich gedeisd en dat loopt een flink stuk beter. De eerste en derde vrouw van gisteren gingen er samen vandoor en ik bleef op eerbiedwaardige afstand. Irriteerde me mateloos aan het geklets van een andere deelnemer die uitgebreid vertelde over zijn knieoperaties en de trails die hij zou gaan lopen. En dus besloot ik tot een spontane plaspauze om daarna die man voorbij te spurten. D’r op en d’r over en heerlijk in alle rust verder lopen. De twee vrouwen wilde ik niet voorbij want ik wilde niet op kop lopen en het gevoel krijgen dat ik mijn plek zou moeten verdedigen maar ze liepen net te langzaam dus na 10 km haalde ik ze in. Vrouw 1 bleef de volgende 10 km bij me maar aan haar manier van lopen zag ik wel dat ze het zwaar had. Op de helft gekomen liet ze me gaan. Het was een heen- en weer parcours en elke 5 km kwamen we elkaar tegen en zag ik hoe ze het moeilijker en moeilijker kreeg. Vrouw 3 zag er ontspannen uit en groette me steeds vriendelijk. Praten met haar onder het lopen lukt niet want ze is doof dus bleef het bij een opgestoken handje of duimpje. Praten na het lopen lukt wel maar dan moeten we elkaar goed aankijken. Dat wist ik nog van de Balticrun nonstop van een paar jaar geleden waar we toen beiden aan meededen. Ik wist dus ook dat ze behoorlijk goed kan lopen.  Bij het laatste keerpunt keek ik op mijn horloge en zag dat ik nog een Sarah-PR kon halen dus deed ik extra mijn best, haalde dat Sarah-PR, werd eerste van de vrouwen, maakte 17 minuten goed in het klassement op vrouw 1 en kwam daarmee ook eerste te staan in dat klassement. Vrouw 1 werd dus vrouw 2, vrouw 2 (ikke dus) werd vrouw 1 en vrouw 3 en 4 bleven staan waar ze stonden. Helaas startte de nieuwe vrouw 2 de volgende dagen niet meer zodat vrouw 3 naar de 2e plaats opschoof en vrouw 4 naar plaats 3. Snap je het allemaal nog? Nee? Maakt niet uit want zo belangrijk is het allemaal niet.

Op dag 3 hadden we het mooiste parcours van alle dagen. Half onverhard en half over klinkers die niet echt recht lagen. Langs een kanaal en een stukje bos en boerderijen. Na afloop vroeg de organisator hoeveel km ik op mijn Garmin had gemeten: 42,72 km om precies te zijn. 'Mooi, een marathon!', was zijn reactie.  Ik kon er wel om lachen. Die dag liep ik wel redelijk maar niet echt geweldig. En natuurlijk lag dat niet aan het parcours of aan de lengte daarvan. Ook niet aan de regen of de wind, hoewel ik daar wel flink op heb lopen mopperen. Mijn lijf had er gewoon niet zo veel zin in, dat is alles. En dat is niet meer dan logisch als je daarvoor al 2 marathons hebt gelopen. Niet dat ik daar moe van was geworden, die benen van me wilden wel maar het koppie had vandaag wat minder zin om te lopen. Toch heb ik op het eind wel geprobeerd om binnen de 4 uur te blijven maar dat lukte me niet. Ook die man die net voor me liep kon ik niet meer inhalen, hoe ik mijn best ook deed.
Toen ik finishte kwam de zon door dus snel omgekleed en een boswandeling met Jos gemaakt. Jos heeft me deze dagen heel goed geholpen. Alle dagen was het de bedoeling dat je zelf je drinken in schonk. Iedereen had een eigen beker die bij de verzorgingstafel stond en daar ook moest blijven. Dat betekent dus stilstaan, beker zoeken, drinken inschenken, drinken en dan pas weer kunnen gaan lopen. En dat vind ik ontzettend irritant want het haalt me helemaal uit mijn ritme. Gelukkig was Jos zo lief om me elke doorkomst een flesje drinken te geven en dus hoefde ik alleen maar een greep in de koekjesschaal doen en verder te lopen. Het flesje mocht ik neergooien en die werd weer opgepikt door Jos.

En toen kwam dag 4. Mijn totaaltijd na 3 marathons was 12.02.55 dus als ik deze laatste marathon in 3.57.04 zou lopen zou ik net binnen de 16 uur totaal blijven. Een mooie motivatie om door te lopen. En het moest mogelijk zijn want ik voelde me goed, had alleen een zere teen maar verder helemaal nergens last van. En dus ging ik vlot van start, werd die dag meerdere malen door wind weggeblazen maar stoorde me er vandaag niet aan. Het was droog op een paar sputters na, de weg was niet echt geweldig met weer die klinkers die door de auto's helemaal scheef gezakt waren maar ik liep best lekker. Tegen de wind in mijn muts opgezet en met wind mee weer af. Elke ronde even op mijn horloge gekeken en gezien dat ik die 3.57 makkelijk zou kunnen halen als er niets geks zou gebeuren. In de één na laatste ronde een flinke dip, de enige van deze 4 dagen, maar wetende dat ik nog maar 1 ronde hoefde te lopen in de laatste ronde weer kunnen versnellen. Ruim binnen die 3.57 gefinisht (3.53.39) en dus binnen de 16 uur totaal. Weer een verbetering van mijn Sarah-PR en dik tevreden.

Had me een paar maanden geleden verteld dat ik hier 4 marathons binnen de 16 uur zou lopen, dan had ik je keihard uitgelachen. Een tijd lang heb ik er niet meer in geloofd dat ik nog een beetje door zou kunnen gaan lopen maar deze vier marathons hebben mij dat geloof weer terug gegeven. Dat ik 3 van de 4 marathons en het klassement won is natuurlijk mooi meegenomen maar het gevoel dat ik hier aan over heb gehouden is voor mij veel belangrijker.  

2 opmerkingen:

  1. Inderdaad al gedeeltelijk op FB gelezen maar de details zijn om te smullen met die humor van je. Geweldig dat je loopgevoel terug is. Houden zo.

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat het weer loopt zoals het loopt. Je bent weer terug. Een prima prestatie in de 4xM, lekker evenwichtig ook, dat zegt het wel!

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.